سفر به یوکان – ملاقات با نورهای شمالی

آپریل ۲۰۱۹ سفری به استان یوکان و شهر وایت هورس داشتم. استان یوکان شمال کشور کانادا قرار داره که یه منطقه جذاب گردشگری هستش از این جهت که فعالیت های خاصی رو اونجا میشه انجام داد که هر جایی نمیشه این فعالیتها رو داشت. 

تو وایت هورس چه کاری بکنیم؟

کارایی که تو وایت هورس میشه انجام داد شاید یکم با جاهای دیگه متفاوت باشن.  از جمله اونها میتونم به دیدن نورهای قطبی، اقامت در کلبه جنگلی و موندن تو جنگل، سورتمه سواری با سگ، دیدن منطقه حفاظت شده با حیوونای مخصوص اون ناحیه مثل گوزن شمالی، دیدن طبیعت بکر و دست نخورده نزدیک قطب شمال، قایق سواری تو رودخونه های وحشی، استخر آب گرم طبیعی، ماشین سواری روی برف با ماشین های مخصوص و کلی کارای دیگه. 

یه سفر متفاوت

مدتها بود آرزوی این سفر رو داشتم چون زندگی اونجا طور دیگه ایه و با بقیه جاها فرق داره. همینطور دیدن شفق قطبی انگیزه قوی میداد بهم برای این سفر.

یه سفر پرهزینه

 از نظر هزینه این سفر، سفر گرونی داخل کانادا حساب میشه. چون در مقایسه با همین میزان هزینه میشه به سواحل مکزیک و ریزورت ۵ ستاره و یا حتی آمریکا رفت. ولی بنظرم رفتن به سرزمین های شمالی ارزشش رو داره چون هم خیلی متفاوته و هم سفری نیست که براحتی پیش بیاد.

حدود ۱۵۰۰ دلار برای این تور برای یک نفر هزینه شد که شامل پرواز، هتل دو شب، یک شب اقامت در یک کلبه چوبی وسط جنگل، دیدن نورهای قطبی، دیدن منطقه حفاظت شده، استخر آب گرم طبیعی و سورتمه سواری روی یخ با سگ می‌شد.

ماجراجویی از کجا شروع شد؟

برای رفتن به یوکان و شهر وایت هورس یه پرواز داخلی و کانادایی گرفتم از شهر ونکوور به وایت هورس. ایرلاین پرواز یوکان ایرلاین بود و من تصمیم گرفتم از خدمات تور استفاده کنم چون هم زمان کمی داشتم و هم اینکه وسیله نقلیه کرایه نکرده بودم.  بنابراین همه جا همراه بقیه آدمها و با یک ون جابجا می‌شدیم.

این پرواز حدود ۲ ساعت و نیم طول میکشه و یه پرواز مستقیم هست. فرودگاه وایت هورس یه فرودگاه خیلی کوچیک و محلی هست و کل فرودگاه رو تو یه نگاه میشه دید.

انتظار و انتظار

شب اول رو تا نزدیکای صبح تو اون منطقه بودیم گاهی میرفتیم داخل کلبه و گاهی هم میرفتیم بیرون تا ببینیم نوری اومده یا نه. راهنمای توری که داشتیم عکاسی حرفه هم انجام میداد و اون شب عکسای خیلی خوبی از هممون گرفت. حس و حال این تور عالیه . یه آتیش بزرگ  با چوب بیرون از کلبه درست کرده بودن بهمراه صندلی های چوبی راحت که کسایی که دوست دارن بیرون منتظر نورا بشینن. من هم مدتی بیرون نشستم کنار آتیش و ازونجا که آسمون اونجا پر از ستاره است فقط به آسمون خیره شدیم. 

حال و هوای آسمون

یکی از قشنگ ترین آسمونایی که دیدم آسمون وایت هورس بود. اول بخاطر افق وسیعش و دوم بخاطر نبودن آلودگی نوری فقط و فقط ستاره میبینی. در آخر اینکه با اینکه نور قطبی نبود ولی آسمون رنگش یکم فرق داشت با بقیه جاها. شب اول موفق به دیدن نورهای قطبی نشدیم اما داخل عکسای حرفه ای که ازمون گرفتن به دلیل اینکه سرعت دوربین برای گرفتن نور بیشتر کم شده بود، میشد نورای سبز رو بوضوح دید. 

دم دمای صبح بود که با گروهمون برگشتیم وایت هورس. هنوز یه شانس دیگه داشتیم برای دیدن نورهای قطبی.

پرسه در خود شهر

داخل خود وایت هورس گشتیم و از رودخونه بزرگش که یه کشتی خیلی بزرگ داخلش بود دیدن کردیم. همینطور به موزه‌اش رفتیم و برامون فیلمی از دیدنی‌های وایت هورس نمایش دادن که بسیار عالی بود. 

گرما در سرما

حدود بعدازظهر بود که تو لابی هتل جمع شدیم و همراه دوستامون رفتیم به سمت معروفترین آب گرم طبیعی اون منطقه به اسم Takhini. این آب گرم طبیعی از این جهت معروفه که تو یه منطقه جنگلی خیلی سرد که هوا تو زمستون به منفی ۲۰ درجه هم میرسه استخر آب گرم طبیعی وجود داره که میشه از هوای سرد ولی داخل آب گرم لذت برد. ویدئوهای جالبی از توریستا هست که تو زمستون موهاشون یخ زده ولی داخل آب گرم هستن. 

من چون فصل بهار رفتم با وجودی که هنوز برف بود روی زمین ولی هوا خیلی سرد نبود. رفتن تو این استخر آب گرم طبیعی هم تو اون هوای خنک خیلی خیلی دلچسب بود.

داخل یه کلبه رفتیم و لباسای مخصوص سورتمه سواری بهمون دادن و تنمون کردیم لباسا یه تیکه بودن هم برای حفاظت از سرما هم برای اینکه اگر خوردیم زمین آسیب نبینیم. 

بعد از اون با یه سورتمه سوار و چهار نفر دیگه به سمت منطقه سگها رفتیم. یه منطقه وسیع پر از سگای وحشی که دائم در حال پارس کردن بودن. این سگها تقریبا همیشه گشنه نگه داشته میشدن تا اینکه بعد غذا خوردن شروع به دویدن کنن. این سگها مخصوص این کار بودن و نژاد خاصی داشتن. این سگها خیلی سفت و محکم با طناب بسته شده بودن در غیر اینصورت فقط می دویدند.

راهنمایی که با ما بود یه مرد میانسال بود که تمام عمرش کارش همین بوده و هم منطقه رو خوب می شناخت و هم سگها رو. سورتمه من رو بست به سگها و من سوار سورتمه شدم. این سورتمه ها یه دسته دارن و یه جای پا برای ایستادن. برای من ضعیف ترین سگ رو بست به سورتمه و خودش جلوتر شروع به حرکت کرد و بقیه تیم پشت سر راهنما حرکت می کردیم. هیچوقت در تصورم نمی‌گنجید که سگ سورتمه تا این اندازه قوی باشه. این سگها هیچوقت نمی‌ایستن و با نهایت سرعت فقط میدون.

به محض رها شدن طنابشون با نهایت سرعت شروع کردن دویدن و پارس کردن. تنها کاری که باید میکردم این بود که به سورتمه سفت بچسبو و بذارم که خود سگها هدایت و دست بگیرن. فقط باید سر پیچها کنترلمو حفظ میکردم که نیافتم. ولی انقد این سگها قوی بودن که من سر هر پیچ یکبار می افتادم روی زمین و سگها هم همچنان میدویدن تا اینکه راهنما متوجه می شد و نگهشون میداشت. 

خلاصه که با این کارم کل گروه رو کلی معطل کردم. سر هر پیچ یه بار همگی می ایستادن تا سگها برگردن و به راهمون ادامه بدیم. این راهی که درنظر گرفته بودن یه راه گرد بود که از وسط جنگل و دریاچه یخ زده رد میشد که در نهایت هم به نقطه شروع برمی‌گشت.

 یکی از قشنگ ترین و هیجان انگیز ترین لحظات این سفر وقتی بود که همگی با سورتمه از روی دریاچه ماهی رد شدیم. این دریاچه بالای ارتفاعات کوهستانی بود برای همین ازونجا کل آسمون و افق رو میتونستی ببینی. حدود ده دقیقه ای روی این دریاچه یخ زده سورتمه سواری کردیم.

یرون کلبه هم فضا برای آتش روشن کردن بود که تا دم صبح کنار آتیش نشستم و از سکوت و زیبایی شب لذت بردم. 

داخل کلبه نمیشد غذای گرم داشت چون گاز نبود و فقط میشد غذاهای سرد و تنقلات خورد. برای صبحانه از خوراکی هایی که از قبل تو کلبه گذاشته بودن خوردم و یکم تو اون منطقه گشتم. همه جا برف بود و برف و سکوت و سکوت. بعد از کمی گشتن اطراف کلبه صاحب کلبه دنبالمون اومد و ما رو برد به وایت هورس.

هیجان دیدن حیوانات شمالی

امروز آخرین روز سفره و تنها جایی که مونده ببینیم منطقه حفاظت شده وایت هورسه که یه جورایی شبیه باغ وحشه ولی خیلی خیلی بزرگتر. گونه های خیلی جالبی اونجا دیدم که فقط قبلا ازشون شنیده بودم.

بهترین تجربه‌ی حیوانی که داشتم، وقتی با گوزن شمالی روبرو شدم بود. این حیوان بسیار عجیب و بزرگ بود و واقعاً باید از نزدیک دیده شود تا متوجه ابعاد واقعی آن شود.

در این منطقه، جز این گوزن شمالی، گونه‌های دیگری از حیوانات نیز دیده شدند، از جمله بوفالو، روباه قرمز، بز کوهی و سایر حیوانات. پس از گذراندن مدتی در این منطقه حفاظت شده، با خودرو به وایت هورس بازگشتیم و من برای بازگشت به خانه آماده شدم.

امید به دیدار دوباره

امروز آخرین روز سفره و من هنوز انگار آماده رفتن نیستم. هنوز ذهنم تو سرزمین‌های شمالیه و مهمتر از اون هنوز موفق به دیدن نورهای قطبی نشدم. گوشی موبایلم پره از عکسا و فیلمای شهر وایت هورس و تو فرودگاه زمانی که منتظرم برای سوار شدن به هواپیما با بالا پایین کردن عکسا و فیلما خاطراتو مرور می کنم و به خودم قول میدم که یه بار دیگه برای مدت طولانی‌تر به وایت هورس برگردم.